مقدمه: دوست خوب رفیق و همراهی همیشگی و مناسب برای هر فرد است. فردی که در هر دوره و زمانی می تواند تکیه گاهی خوب و شایسته گردد، او اگر دوست واقعی باشد همه عیوب مرا درمی یابد و به من می گوید تا خودم را اصلاح کنم. دوست خوب از خواهر و برادر هم بهتر است که در روزها و شرایط سخت که برادر نمی تواند در کنارم باشد، دوست در جوار من است.
بدنه: روزهایی که پدرم بیمار بود و مجبور بودم هم کنارش باشم و هم دنبال دارو بروم، به صمیمی ترین دوستم زنگ زدم و گفتم که باید هم در کنار پدر باشم و هم دارو خرید کنم که بی درنگ گفت، من می آیم و بلافاصله خودش را به بیمارستان رساند و کارم ردیف شد.
در روزهای سخت و بیماری، بیکاری، بی حوصلگی، بی پولی و بی کسی دوست و رفیقم چون کوه در کنار و پشتم می ایستد و تا درخواستی دارم خیلی سریع اجابت می کند. دوست خوب بدم را در رویم می گوید و من متوجه اشتباهاتم می شوم و آن را برطرف می کنم و اگر دوستی ناباب داشته باشم پشت سرم حرف می زند و غیبت می کند و در کنار دیگران شخصیت مرا لکه دار می کند.
دوست خوب در نبود و فقدان من از من دفاع می کند و اجازه نمی دهد که دیگران پشت سرم چیزی بگویند. اگر از او راهنمایی یا مشورتی بخواهم هیچ گاه کوتاهی نمی کند. مرا به بیراهه نمی برد و همیشه بهترین بوده است. دوست خوب به من دروغ نمی گوید و صادق است. دوست خوب با شادی من شاد است و در غم من غمین است.
نتیجه گیری: بهتر است در زندگی دوستی خوب و وفادار داشته باشید تا در روزهای سخت و بی کسی به کمک شما بیاید و دلتنگی و سختی های شما را درک کند. دوست خوب از فامیل و خانواده هم بهتر است زیرا گاهی افراد و اعضای خانواده در کنارمان نخواهند بود و ما نیاز به کسی داریم که دستمان را به گرمی بفشارد.
تاج بده:)